Laatst hoorde ik op de radio een verhaal over pesten. Iedere keer raakt het me, tot op het bot! Deze man is nu 49 jaar oud en heeft het een plek kunnen geven… Maar wat heeft hij veel moeten doorstaan. Mede-lijden!

Het begon in groep 5/6 (toen nog klas 3/4) van de basisschool, in de pauze en met gymmen. De man vertelde over de tergende 15 minuten in de pauze, buiten op het plein. Vrije situaties waarbij een meester niet altijd op de plek aanwezig is. “Ik mocht niet meedoen, ze negeerden me en dat vond ik het ergste. Ik was niet zo snel en kon niet zo hard rennen als mijn klasgenoten. Nadat ik 3 jaar gepest werd, sloeg ik een keer van me af… Dat hielp!”

Hij vertelde zijn verdrietige verhaal niet aan zijn ouders. Hij was bang dat wanneer zijn ouders naar het lerarenteam gingen om te vertellen wat er speelde, het allemaal nog veel erger zou worden. Een paar mensen van het team wisten wel dat hij niet lekker in de groep zat, maar deden er weinig aan. Gelukkig had hij het thuis goed. “Zodra ik mijn fiets in de schuur zette, voelde ik me vrij. Daar kon ik mezelf zijn en genoot ik van de spelletjes die ik speelde met mijn broers.”

Elke morgen moest hij weer naar de plek waar hij geplaagd, vernederd en gepest werd. Hij bedacht dat wanneer hij uit het leven zou stappen, er eindelijk rust zou zijn…

Wat een leed. Wat een ellende! Te bedenken dat dit nog steeds op allerlei speelplaatsen gebeurt.

Kinderen die sociaal en motorisch net iets minder vaardig zijn. Zij vragen om andere buitenspeel-activiteiten, soms met een klein groepje kinderen. Zij vragen om een leerkracht die hier oog voor heeft en handelingsbekwaam is. Een leerkracht die niet denkt ‘Het wordt volgende week wel beter’. Deze kinderen, die soms een beetje buiten de ‘normale boot’ vallen, vragen om aandacht en respect, zodat ook zij fijne ervaringen opdoen op het plein en kunnen groeien in eigenwaarde en zelfvertrouwen. Dit is zo wezenlijk voor de ontwikkeling van elk kind. Dit leed dat soms nog dóórdringt in het bejaardenhuis, hoeft niet!

Laat die tergende 15 minuten, blije en zinvolle 15 minuten worden, zodat iedereen na de pauze naar binnen gaat om zich weer volop te kunnen concentreren.

En wat ons betreft mag die pauze dan ook best 30 minuten worden.

Wil je meer wetenschappelijke informatie over pesten? Klik dan HIER.